تأثیر کفش ناپایدار بر حداکثر فشار در سه ناحیه کف کفش در دختران با کف پای صاف و سالم

سابقه و هدف: تحقیقات قبلی نشان دادند که کفش ناپایدار در مقایسه با کفش با کف تخت، موجب تعدیل فشار در نواحی میانی و عقب پا می­شود. با وجود این ، پژوهش مشابه در افراد با کف پای صاف انجام نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر کفش ناپایدار بر فشار ناحیه میانی و عقب پا پا در افراد کف پای صاف طی مرحله اتکا راه رفتن بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 32 دانشجو دختر سالم در دو گروه کف پای صاف و سالم (به ترتیب با میانگین سنی7/0 ± 6/21، 8/0 ± 81/20 سال، قد 1/6 ± 99/56، 1/6 ± 71/56 سانتی متر و جرم 1/6 ± 71/56، 2/5 ± 50/161 کیلوگرم)، در شرایط کفش ناپایدار، کفش کنترل و پابرهنه با سرعت دلخواه راه رفتند و متغیر حداکثر فشار کف پا در نواحی سه گانه کف پا (جلو، میانی و عقب پا) با استفاده از دستگاه فوت اسکن اندازه گیری و مقایسه شد. جهت آزمون فرضیات از روش تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری و نیز آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید. یافته­ ها: حداکثر فشار در کفش ناپایدار در مقایسه با کفش کنترل در تمام نواحی کف پا افزایش معنادار (به ترتیب(99/38%)،  (48/31%) و(54/31%)) یافت. کاهش معنادار حداکثر فشار در نواحی جلو(02/16%) و عقب پا (30/38%) در کفش ناپایدار در مقایسه با پای برهنه مشاهده شد (05/0˂p). ­ نتیجه گیری: استفاده از کفش ناپایدار در مقایسه با کفش کنترل، فشار کف پایی را در نواحی سه گانه­ی عقب، میانی و جلوی پا حین راه رفتن در دختران با کف پا ی صاف افزایش می­دهد. ازاین رو، در توصیه این نوع کفش برای زنان با پای صاف باید احتیاط کرد.